บทกวี “ศาสตร์พระราชา”

ศาสตร์แห่งพระราชา

ร่มไม้ใบบังต่างพระกลด
สองพระบาทต่างรถพระที่นั่ง
ขอบประเทศคือเขตรั้วพระราชวัง
แท่นบังลังก์คือโขดเขินเนินคีรี

แผนที่ฉบับใหญ่ในอุ้งพระหัตถ์
ขอบระวางประณีตวัดไว้ถ้วนถี่
อุทกธารลำเนาไศลในธรณี
ทรงเห็นทั่วแม้ธุลีมิหลงเร้น

ก่อเกิดโครงการพระราชกิจ
ศิลป์และศาสตร์ทรงวินิจคิดและเห็น
ร้อนระแหงแล้งร้ายก็กลายเย็น
ที่ขมขื่นขุกเข็ญก็สุขครัน

ทรงแกล้งดินเพื่อคืนดินให้มีชีวิต
ทรงผันน้ำบำบัดพิษด้วยกังหัน
ธรรมชาติวิทยาศาสตร์ประสานกัน
พระอัจฉริยะแห่งราชันพระภูมินทร์

ทรงปลูกป่าและปลุกชนให้รักษ์ป่า
พลังงานในแหล่งหล้าทรงรู้สิ้น
สร้างฝนเทียมเพื่อสุขแท้แก่แผ่นดิน
ทรัพยากรทั่วถิ่นก็ตื่นฟื้น

เกษตรอินทรีย์ทฤษฎีใหม่
รู้ประยุกต์ยืดหยุ่นได้ไม่ขัดขืน
ด้วยหลักยึดมั่นคงและยงยืน
ชุบชีวิตแช่มชื่นทุกชาวชน

ท่ามแปรปรวนของดินฟ้าแลอากาศ
ทั้งปรานีและเกรี้ยวกราดระเหระหน
สรรพศาสตร์พระราชาภูมิพล
ก็พลิกฟื้นฟ้าหม่นเป็นฟ้างาม

ปาลิตา ผลประดับเพ็ชร์ ประพันธ์

นิตยสาร “สะบายดีบุรีรัมย์” ปีที่ 4 ฉบับที่ 41 (หน้า 28)