ศิษย์เก่าเล่าประสบการณ์
1 : แวว นัท
“สวัสดีค่าอาจารย์”
“อ้าว… แวว นัท เข้ามาๆ”
“ทำไมห้องสาขามันรกอย่างนี้น่ะอาจารย์”
หือ…. มาถึงยังไม่ทันได้นั่ง ก็วิพากษ์วิจารณ์เลยนะนังนี่ ไม่เจอกัน 7 ปี ปากดีไม่เปลี่ยนแปลงจริงๆ เล๊ย…. ^^
นัทกับแววเป็น 2 สาวรุ่น 51 ที่มีโอกาสได้ไปอาศัยและทำงานอยู่ต่างประเทศเหมือนกับเพื่อนๆ อีกหลายคน
แวว แต่งงานกับสามีชาวออสซี่ มีลูกสอง คลับคล้ายคลับคลาว่าตอนจบใหม่ๆ อินางโทรมาปรึกษาเรื่องวีซ่า เรื่องสอบภาษาโน่นนั่นนี่ ไม่น่าเชื่อว่าตอนนี้จะได้ดิบได้ดี เป็นถึงผู้ช่วยพยาบาลระดับ 2 ในสถานดูแลผู้สูงวัยที่ค่าใช้จ่ายแพงระยับ
“โอ้โห นี่มันหรูหรายังกะโรงแรม 5 ดาวเลยนะนี่” ผมตะลึงกับภาพที่เจ้าแววเอามาเปิดให้ดู
“เป็น Aged care อันดับหนึ่งของออสเตรเลียเลยค่ะอาจารย์ ค่าแรกเข้าคนละ 12 ล้าน”
ป๊าด…. ไม่รวยจริงหมดสิทธิ์
และก็ตามสไตล์ อินางก็บ่นโน่นนั่นนี่ งานหนักงานเหนื่อย แรกๆ พวกออซซี่ก็โยนแต่งานขี้ๆ มาให้ ต้องฟาดงวงฟาดงาใส่ไปถึงจะได้ความเท่าเทียม แต่ตอนนี้อยู่ตัวเป็นหัวหน้าเขาละ มีเด็กใหม่เข้ามาก็ทำหน้าที่เป็นครูฝึกอีกแน่ะ ว๊าว…ชีวิตดี๊ดี น่าอิจฉา
ส่วนเจ้านัทก็ยังลั๊ลลาไม่เปลี่ยนแปลง เดินทางไปๆ กลับๆ เดนมาร์คเป็นว่าเล่น
“ไปทำอะไรน่ะนัท”
“ไปช่วยงานแม่ที่ฟาร์มมิงค์ค่ะอาจารย์”
“ฟาร์มมิงค์ ไอ้เสื้อขนมิงค์น่ะนะ”
“ใช่ค่ะอาจารย์”
โอ้ว๊าว ความรู้ใหม่ ก็เลยให้เล่าให้ฟังซะหน่อยว่าเขาทำกันยังไง นัทก็สาธยายตั้งแต่รมควันให้มันตาย เอามาถลกหนัง (อื๋อ ใช่ครับ สยอง..) ผ่านเครื่องขัดทราย เอามาเสียบกาง ดึงให้ขยาย จะได้ขายได้ราคา โน่นนั่นนี่
งานเหนื่อยมาก….อินางว่า ถามหน้าหนาวอุณหภูมิติดลบ 10 องศา ต้องใส่ชุดกันหนาวยังดะตุ๊กตามิชลิน 555
แต่ที่สำคัญที่ทำให้หูผึ่งก็คือ เงินดีมาก.. ได้ยินตัวเลขแล้วแบบ หือ.. กูไม่น่ามาสอนหนังสือเล๊ย ย้อนวัยได้จะไปถลกขนมิงค์ให้ล่ำซำเลยให้ตายสิ ^^
“ตอนนี้หนูกำลังทำเรื่องจะไปโปแลนด์ค่ะอาจารย์”
“ไปทำอะไรน่ะ”
“แม่หนูจะไปเปิดร้านนวดแผนไทย ให้หนูไปคุมร้านค่ะ”
ปั๊ดๆๆๆ ป๊าด….. ชีวิตดี๊ดี น่าอิจฉาอีกคนละ
นี่ยังมีเจ้าแป้ง เจ้าอ้อม เจ้าผึ้งอีก ที่ได้ไปใช้ชีวิตสนุกสนาน หาประสบการณ์ใหม่ๆ ในต่างแดน
ดีใจกับทุกคนด้วยจริงๆ นะนี่ แต่ก็อดคิดไม่ได้ นักศึกษาเขาก้าวหน้ากันหมดละ แล้วเราล่ะ สิบปีผ่านไปก็ยังเป็นแค่อาจารย์ไม่เปลี่ยนแปลง
โอ๊ะ ไม่สิ จริงๆ เราก็ก้าวหน้าอยู่นะ จากน้ำหนัก 65 ตอนนี้จะ 90 ละ 555
ความคิดเห็น