Oral test แสนสนุก (1)

Oral test แสนสนุก

ตอนที่ 1

“อาจารย์ให้โอกาส Oral test แค่ 3 ครั้งเองเหรอคะ ถ้า 3 ครั้งแล้วยังไม่ผ่านละคะอาจารย์”

“ก็ทำให้ผ่านสิ มีโอกาสตั้ง 3 ครั้ง เตรียมตัวมาดีๆ ไม่ยากหรอก”

พูดแบบนี้ทุกปี และสุดท้าย นักศึกษาที่แสน……….จะชาญฉลาดของนรินทร์กว่าครึ่งห้องก็สอบไม่ผ่านซักกะที และทุกปีก็จะตามมาด้วยลูกอ้อนคลาสสิค….

“อีกนิดเดียวเองน่ะอาจารย์ ให้โอกาสพวกผมอีกครั้งนะครับ นะค๊า……”

“ได้ แต่ไปวิ่งมาก่อน 1 รอบ ไปที่บันไดริมซ้าย วิ่งขึ้นไปชั้น 4 วิ่งไปฝั่งขวา แล้วก็กลับลงมาที่ห้องสาขา โอเคนะ”

ยังไม่ทันที่เจ้าตัวคนวิ่งจะเริ่มออกตัว เพื่อนบางคนก็ถามแทรกขึ้นมาทันที

“งั้นผมขอวิ่งล่วงหน้า 10 รอบเลยนะครับอาจารย์”

ฮ่า ฮ่า ฮ่า เป็นไงล่ะ สอนภาษาอังกฤษให้นักศึกษาราชภัฏ มันช่างสนุกสนานจริงๆ เล๊ย…. ^^

ก็ไม่อยากจะว่านักศึกษาของตัวเอง “ปึก” หรอกนะ ขอใช้คำว่า “พื้นฐานทางภาษาอังกฤษอ่อนแอ” จะดีกว่า แต่ไม่ว่าจะใช้คำไหน ยังไง๊…ยังไง ไอ้คนสอนคนนี้ก็ต้องมานั่งฟังนักศึกษาอ่านผิดอ่านเพี้ยน ตอบคำถามไม่ได้อยู่ทุกปี

journey (เจอร์นีย์) อ่านเป็น joiner (จอยเนอร์) มั่งล่ะ

problem (เพราะเบล้ม) เป็น พลอมแพลม นี่เรียกเสียงฮาได้เสมอ

were (เวอร์) เป็น ware (แวร์) นี่ก็เป็นประจำ

และอีกหลายคำที่ช่างสรรหาคำอ่านเพี้ยนๆ มาเรียกเสียงหัวเราะจากเพื่อนฝูงที่ทั้งนั่งรอทดสอบและอยู่เป็นกำลังใจให้ได้อย่างสม่ำเสมอจริงๆ เลย

“อาจารย์น่ะ หนูจับได้อันเดิมมา 4 รอบละ อาจารย์ก็เปลี่ยนคำถามไปเรื่อย ไม่เคยซ้ำเดิมเลย”

หนึ่งในเรื่องโวยคลาสสิค ที่มักจะมาพร้อมๆ กับ

“อาจารย์น่ะถามยาก ทำไมไม่ถามตรงๆ ในเนื้อเรื่องเลย ให้พวกหนูต้องตีความ เห็นใจสมองน้อยๆ ของพวกหนูหน่อยเถอะค่า…”

เอ้า เป็นความผิดของเราซะงั้น…. ก็เป้าหมายของการทดสอบคืออ่านได้และเข้าใจในเนื้อหา ถ้าถามตรงๆ ถามคำถามเดิมๆ จะรู้ได้ไงว่านักศึกษาเข้าใจจริงๆ อาจแค่จำคำตอบของเพื่อนมาตอบก็ได้ เพราะงั้น มันก็ต้องใช้สมองกันหน่อยสิครับ นี่ระดับอุดมศึกษานะ ไม่ใช่อนุบาล จะได้มาถามกันง่ายๆ เนอะ

และด้วยมาตรฐานอาจารย์สูง แต่ความสามารถนักศึกษาต่ำ กรรมจากการกระทำของตัวเองแท่แท้……..จึงบังเกิด

ทั้งเหนื่อยฟังทั้งวัน นักศึกษาวิ่งเป็น 10 รอบแล้วก็ยังไม่ผ่าน (ถึงอังกฤษจะยังไม่ไหว แต่ได้เผาผลาญไขมันไปหลายขีด ก็คุ้มอยู่นะ ^^)

และสุดท้าย ก็ต้องขยายเวลาให้เพิ่มอีกวัน… สองวัน…. สามวัน….

จากทดสอบที่มหาวิทยาลัยในวันธรรมดา…. ก็ลามมาถึงที่บ้านในวัน ส. อา.

“อาจารย์ไม่เหนื่อยเหรอคะ ต้องมานั่งฟังพวกหนูพูดตั้งแต่เช้ายันเย็น”

“เหนื่อยสิวะ”

“งั้นอาจารย์ก็ให้พวกหนูผ่านซักทีสิคะ อาจารย์จะได้หายเหนื่อย”

“พวกแกก็ทำให้มันผ่านซักทีสิว๊อย….”

ฮ่า ฮ่า ฮ่า หัวเราะให้กับโชคชะตาของตัวเอง

เหนื่อยนะ แต่ยังไหว พรุ่งนี้ 10 โมง มาได้เลยเด้อ……. ปี 4 ที่น่ารัก (ปี 2 จันทร์เช้าที่สาขา และปี 3 เสาร์หน้าที่บ้านผม)

เตรียมตัวมาดีๆ เอาให้ผ่านในทีเดียวเลยนะ

โอม……เพี้ยง !!!!

^^