ย้อนอดีต วาเลนไทน์ บายเนียร์

ย้อนอดีต วาเลนไทน์ บายเนียร์

“กลุ่มนี้มาใน theme “รัก” อะไรครับนี่”  เสียงพิธีกรสอบถามนักศึกษากลุ่มต่างๆ ที่มาร่วมงานบายเนียร์ในวันนี้ซึ่งมี theme การแต่งกายว่า ‘รัก… (จุด จุด จุด)’ ซึ่งแต่ละกลุ่มก็ช่างคิดกันมาได้อย่างสร้างสรรค์มาก……. อย่างเช่น

“โอ้โห กลุ่มนี้ไม่ต้องบอกเลย มีธงชาติพันรอบหัวรอบตัวมาขนาดนี้ อย่างนี้ต้อง…….”

“รักชาติครับผม เอ้าทุกคนแถวตรง วันทยา…หัตถ์!”

“แล้วกลุ่มนี้ละครับ ใส่ชุดนอนมากันทั้งทีมเลย รักอะไรครับ”

“รักหลับค่า”

“ชุดของกลุ่มนี้นี่โดดเด่นมาแต่ไกลเลยค่ะ มีหมีแพนด้าด้วย เด่นทั้งชุดทั้งขนาดคนใส่เลยนะนี่ เอ้าไหนบอกหน่อยสิคะ ชุดนี้นี่รักอะไร”

“รักสัตว์ครับ รักสัตว์ค่า” ตอบเสร็จ น้องกระต่ายน้อยก็โดดใส่ให้พี่แพนด้าอุ้มอีกตะหาก 555

“กลุ่มนี้แต่งตัวเรียบร้อยมากเลย นี่มางานหรือจะไปวัดครับนี่”

“ก็กลุ่มพวกเรา “รักนวลสงวนตัว” ค่า…”

ย้อยกลับไปหลายสัปดาห์ก่อนจะจัดงาน ระหว่างที่คณาจารย์และนักศึกษาปี 3 กำลังเดินทางกลับจากภาคสนามที่สนามบิน ผมก็เปิดประเด็นถามนักศึกษาว่า theme งานบายเนียร์ปีนี้พวกเราเอายังไงดี

“เราจัดงานเดือนแห่งความรักพอดี เอา theme รัก ดีมั๊ยคะอาจารย์” นักศึกษาคนนึงเสนอ

“หูย ไม่เอาหรอก เดี๋ยวได้สีชมพูทั้งงาน ผมคนนึงละไม่ใส่หรอกเด้อ” พวกหนุ่มๆ คัดค้านไม่เห็นด้วย

“เห้ย เราก็ให้ theme รัก…อะไรซักอย่าง ให้แต่ละกลุ่มตีความเอาเองก็ได้นี่” ผมเสริม

พอถึงตอนนี้ทุกคนก็เริ่มเห็นด้วย ความคิดสร้างสรรค์เริ่มพลุกพล่าน เอ้อใช่ รักนั่นก็ได้ รักนี่ก็ได้ โอ๊ย..เยอะแยะไปหมด

“จัดประกวดด้วยเลยสิ กลุ่มไหนสร้างสรรค์ มีรางวัลให้ !”

“เอ้อ ดี เห็นด้วยๆ สนุกดี และทุกคนก็มีส่วนร่วม เอาอันนี้แหละ”

“เดี๋ยวนะๆ” ผมเบรกนิดนึง “ถ้าเราอยากให้สนุก มันต้องหลากหลาย ถ้าทุกคนแต่งมาแบบ รักสวย รักหล่อ เหมือนกันหมด ก็น่าเบื่อตายเลย เราจะทำยังไงให้ทุกคนตีความไม่ซ้ำกันล่ะ”

“ก็เอาอย่างนี้สิจารย์ ให้แบ่งกลุ่มตามสายรหัส โดยพวกเราทีมงานก็คิดกันก่อนว่ามีรักอะไรมั่ง เสร็จแล้วก็ไปบอกน้องๆ ให้แต่งมาตาม theme ของกลุ่ม”

“เอ้อ เป๊ะ” เสียงตอบรับจากทุกคนบอกว่าเห็นด้วย

พอถึงวันงานก็เป็นไปตามคาด บรรยากาศในงานเต็มไปด้วยความสนุกสนานและเสียงหัวเราะ ทุกคนมีรอยยิ้มจากทั้งชุดของเพื่อนๆ และแอ็คติ้งท่วงท่าลีลาการนำเสนอ ที่บางกลุ่มก็ออกแนวน่ารักๆ บ้างก็แสบซ่าส์บ้าหลุดโลก แต่ไม่ว่าจะชุดไหน สิ่งที่ทำให้ผมประทับใจงานบายเนียร์ครั้งนี้ก็ตรงที่ ทุกคนไม่ซื้อชุดใหม่ ไม่ต้องถอยชุดราตรีสี่ห้าพันมาอวดโฉมกันให้สิ้นเปลือง (ก็ไม่ได้ว่าไม่ดีนะ แต่เสียดายตังแทน) ที่สำคัญ งานก็ยังสนุกสนานได้โดยไม่ต้องมีอะไรหรูหรา ขอแค่ concept ดีๆ ให้ทุกคนได้ใช้ความคิดสร้างสรรค์ บวกกับการวางแผนนิดๆ แค่นี้ ก็ประทับใจไม่รู้ลืมแล้วล่ะ

คิดถึงนะ บายเนียร์การท่องเที่ยวและการโรงแรม ปี 53