คนถางทาง
ปรารถนาอันใดในเบื้องหน้า?
รกร้างรอท่าในรอยวิถี
งูเงี้ยวเขี้ยวคมจะโจมตี
มืดมนโถมทวีทุกทางทิศ
เอ็งจะผ่านพงหญ้ากระไรได้
หนามไหนจะเกี่ยวกรีดรีดโลหิต
กับดักอันตรายหมายชีวิต
เพียงพร้าด้านอย่าหาญคิดจะดุ่มเดิน
นั่น ถนนลาดยางเขาสร้างไว้
โง่ไฉนเข้าพงรกระหกระเหิน
กองกระดูกเพื่อนผองกองพะเนิน
ยังจะใฝ่ใดเกินกำลังตน ?
เพื่อนเอ๋ย..ที่เอ็งถามข้าเคยคิด
แต่ทางเท้า-เขาประดิษฐ์มิใช่ถนน
แค่คอนกรีตไว้กรีดกรายในวกวน
สิทธิ์เสรีปี้ป่นมิเหลือใด
ข้าจึงขอเบิกทางด้วยตัวข้า
มิยอมสยบอำนาจบ้าจนบ้าใบ้
จะเดินดินด้วยตีนด้านมิพรั่นไพร
ด้วยสองตาจะมองไปในมืดมิด
เพื่อปักธงเสรีที่ปลายป่า
เพื่อยืนกรานกติกาสุจริต
เพื่อยืนยันศักดิ์ศรีของชีวิต
เพื่อเกียรติภูมิศักดิ์สิทธิ์อธิปไตย
แม้นเอ็งมีหัวใจไม่อัมพาต
จิตวิญญาณมิใช่ทาสอำนาจไหน
และสองมือสองตีนมิสิ้นไร้
เถิด, จงเดินทางไกลไปพร้อมกัน
ข้ามีพร้า เอ็งมีจอบ ก็ชอบนัก
อัตลักษณ์ของใครไม่เดียดฉันท์
ความแตกต่าง เอ็ง-ข้า คือสามัญ
ใช่เขตแดนปักปันความเป็นมนุษย์
รอยเท้าเพื่อนผองในรอยทาง
คือพยานการก้าวย่างอันบริสุทธิ์
ถ้าพร้าจอบของเราเก่าชำรุด
ตีนมือคืออาวุธพิสูจน์ไป
ปฏิเสธเอากองเพลิงมาแผ้วผลาญ
มิเร่งเร้าเอาไฟลาญมาลามไล่
เพราะควันพิษจะติดทั่วเนื้อหัวใจ
ทั่วมณฑลจะหม่นไหม้ไม่ยุติธรรม
ฝันของข้าเรียบง่ายไม่ซับซ้อน
สิทธิ์ของใครไม่ลิดรอนหรือเหยียบย่ำ
แต่สิทธิ์เรามิควรต้องถูกจองจำ
เพื่อนเอ๋ย..ข้าตอบคำ-เอ็งถามมา
เพื่อยืนเคียงประชาธิปไตยได้เต็มข้าง
เราต้องร่วมเดินทางอย่างหาญกล้า
เพื่อมองดูเส้นชัยได้เต็มตา
จงยืนยันมรรคา ประชาธิปไตย
——————————————————————
ปาลิตา ผลประดับเพ็ชร์ ผู้ประพันธ์
รางวัล รองชนะเลิศ รางวัลวรรณกรรมพานแว่นฟ้า ประจำปี 2562
ความคิดเห็น